تأثیر آموزش کیفیت زندگی بر خودکارامدی بیماران تحت درمان با همودیالیز

زمینه و هدف: بیماران تحت درمان با همودیالیز با مشکلات جسمی و روانی متعددی مواجه هستند. تطابق افراد با شرایط سخت زندگی در خودکارامدی بالا افزایش پیدا می‌کند. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر آموزش کیفیت زندگی بر خودکارامدی بیماران تحت درمان با همودیالیز انجام شد. مواد و روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی، 90 بیمار مراجعه کننده به مراکز دیالیز شهر کرمان، با روش نمونه‌گیری مبتنی بر هدف از بین 153 نفر انتخاب و به طور تصادفی ساده در دو گروه 45 نفری تقسیم شدند. ابزار گردآوری داده‌ شامل پرسش‌نامه مشخصات دموگرافیکی، پرسشنامه خودکارامدی SUPPH (Strategies used by patients to promote health) و پرسشنامه کیفیت زندگی BREF-WHOQOL () بود که در سه سطح بالا، متوسط و پایین طبقه‌بندی شد. اطلاعات در دو مرحله قبل و دو ماه بعد از مداخله آموزشی جمع‌آوری شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری 2&chi، Paired t و Independent t انجام شد. یافته‌ها: کیفیت زندگی و خودکارامدی در دو گروه قبل از آموزش اختلاف آماری معنی‌داری نداشت، اما پس از آموزش، کیفیت زندگی و خودکارامدی افراد گروه مداخله افزایش پیدا کرد (001/0 = P). نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که آموزش کیفیت زندگی بر خودکارامدی بیماران تحت درمان با همودیالیز تأثیر دارد. بنابراین پیشنهاد می‌شود، آموزش کیفیت زندگی در برنامه‌های مراقبتی بخش‌های همودیالیز قرار گیرد. کلید واژه‌ها: آموزش، کیفیت زندگی، خودکارامدی، همودیالیز